Im bardziej Linda reaguje emocjonalnie, tym bardziej Sam próbuje przemówić jej do rozsądku, ale Linda w emocjonalnym zaćmieniu umysłu nie umie już być rozsądna. Sam nadal jest głodny i zmęczony, a teraz dodatkowo poczuł sie nie doceniany, nie rozumiany i źle traktowany. Oznajmia Lindzie, że wychodzi z domu na hamburgera i radzi jej, by przez ten czas wzięła się w garść.
W tym czasie u Lindy lęk przez opuszczeniem dochodzi do poziomu krytycznego, a Sam jest już u kresu wytrzymałości. Upłynie wiele dni, zanim ta para odzyska swoją spójność i odnowi intymną komunikację. Resztki konfliktu, jeśli się z nimi teraz nie uporają, wycofają się w zakamarki psychiki i tam będą czyhać w półmroku na chwilę, kiedy cios wymierzony w słaby punkt któregoś z nich wyciągnie je na światło dzienne.
Powyższa historia w klasyczny sposób ilustruje dwoistość występującą tam, gdzie para mówi dwoma odmiennymi językami: jedno nie „łapie” tego, co drugie usiłuje powiedzieć. W naszym przykładzie Samowi przypisaliśmy głos jang, męski i logiczny a Lindzie głos jin, żeński, emocjonalny: jednak role często się zamieniają. Jedno jest pewne: dopóki para porozumiewa się z dwóch zasadniczo różnych punktów odniesienia, dopóty nie może osiągnąć zgody. Partner logiczny będzie nadal przekonany o „słuszności” swoich przekonań, ponieważ są one absolutnie sensowne, natomiast partner emocjonalny będzie trwał na swoich pozycjach, ponieważ prawdziwość uczuć nie podlega logicznej negacji.
Leave a reply