Anatomia Bogini. Dwa bieguny kobiecej przyjemności cz. II

Seks jest dla nas krępujący, dla niektórych nawet bardzo krępujący. Gdy rozmowa dotyczy seksu, rumienimy się i spuszczamy oczy: żenuje nas słownictwo dotyczące seksu i organów płciowych, które jest zbyt kliniczne, zbyt gwarowe lub zbyt wulgarne. Porównajmy wschodnie określenia męskiego członka: Judeitowa Różdżka czy Berło Światła z naszymi zachodnimi odpowiednikami: pała, wacek, fiut: porównajmy Drogocenne Wrota, Złote Odrzwia czy Pąk Kwiatu z naszą „dziurą”.

Naturalnie, nie możemy zwłaszcza w książkach, porozumiewać się bez użycia słów. Ponieważ jednak dostępne nam słowa obciążone są negatywną, infantylną bądź ubliżającą aluzją, podczas gdy to, co chcemy przekazać jest pozytywne, wzbogacające i pełne uznania, powstaje poważny problem. Problem ten staramy się rozwiązać wprowadzając do języka miłości kilka nowych słów.

W rzeczywistości są to stare sanskryckie wyrazy, te same, których używali Śiwa i Śakti w swoich „pościelowych rozmowach”. Męski narząd płciowy nazywamy lingamem, co znaczy „świetliste berło” albo „organ Boga”. Dla kobiecych narządów płciowych używamy słowa ¡oni, które dosłownie oznacza „świętą przestrzeń”. Tu, na Zachodzie, dla większości z nas są to słowa nowe, pozbawione jakiejkolwiek historii, a więc nie wywołujące odruchowych skojarzeń. Nie słyszeliśmy ich w świńskich kawałach, a nasza matka nie mówiła nam nigdy „Córko, nie dotykaj swojej jo- ni”. Są delikatniejsze zarówno w wymowie, jak i w brzmieniu. Wymagają jedynie pewnego oswojenia, które zwykle szybko przychodzi. Większość par uczestniczących w naszych seminariach stwierdza, że czuje się lepiej używając tych właśnie słów niż tradycyjnych określeń, przyswaja je więc i stosuje również w domu. Nowe słowa stają się kolejnym intymnym spoiwem, wchodząc do poufnego, „wieczornego” języka. Mamy nadzieję, że wy również oswoicie się z naszymi określeniami, w miarę jak będziemy posługiwać się nimi w opisie seksualnej istoty tantry.

8 grudnia 2015, Kategoria Kobitki | No comments